Leven we ons leven niet gewoon allemáál vooruit struikelend? Na elke struikel weer een stapje verder. Hoe vaak struikel je naar achteren?
Ik weet vaak niet wat ik zoek
Meestal bots ik zo tegen het leven aan
En stiekem denk ik dat iedereen precies hetzelfde is als ik
En gewoon maar wat doet
Ik sta morgen op, als ik val vandaag
Met haar hart op de tong en de longen uit ‘t lijf zingt Birgit voor het eerst alles in het Nederlands. In een zeer persoonlijke voorstelling, zonder opsmuk; eerlijker dan dit wordt het niet. Klassiekers en onverwachte bewerkingen smelten samen met de nummers van haar nieuwe album, die ze schreef met o.a. Linde Schöne, Iris Penning en Stephanie Struijk.
Al zingend en vertellend duikt Birgit met ons in de soms hilarische chaos van haar hoofd dat altijd “aanstaat”. Mogen we van onszelf nog wel struikelen of schamen we ons daarvoor?
Er zit schoonheid in het bijna vallen, in het schrikmoment, in de poging om niet te vallen.
Soms durven vallen en volledig op je bek gaan is nodig. Stilstaan is veilig, maar struikelen is beweging. Struikelen is een muziektheatervoorstelling over je best willen doen. Voor jezelf en voor de ander, maar daar lang niet altijd in slagen. Vallen en weer opstaan; verliezen en weer vinden. Dus struikel maar!
